راه‌های درمان پوکی استخوان؛ چه کسانی در خطر پوکی‌استخوان‌اند؟
آیا "درمان پوکی استخوان" موثر است؟ پوکی‌استخوان پایان راه نیست! اگر شما هم از ترس شکستگی‌های ناگهانی و دردهای استخوانی رنج می‌برید، باید بدانید که امروزه با پیشرفت علم پزشکی، پوکی استخوان و درمان آن ممکن شده است. با ترکیبی از داروهای جدید، تغذیه صحیح و ورزش‌های تخصصی، می‌توانید تراکم استخوان‌هایتان را افزایش دهید و زندگی پرتحرکی داشته باشید.
برای پوکی استخوان به چه دکتری باید مراجعه کرد؟ بیشتر بیماران با تشخیص به‌موقع به بهبودی چشمگیری رسیده‌اند! پوکی‌استخوان زمانی رخ می‌دهد که بدن فرد هم‌زمان با از دست داد سطح زیاد استخوان، استخوان بسیار کمی بسازد. در نتیجه، استخوان‌ها ضعیف می‌شوند و در اثر اتفاقات ساده‌ای مانند زمین‌خوردن یا حتی در موارد جدی، در اثر عطسه‌کردن می شکنند. عدم اقدام به درمان به‌موقع این بیماری، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری را برای فرد به همراه داشته باشد. در این مطلب قصد داریم توضیح جامع و کاملی در مورد پوکی‌استخوان، درمان آن بپردازیم.
آنچه در ادامه میخوانید:
قبل از آنکه بخواهیم به این نکته بپردازیم که برای درمان پوکی استخوان چه‌کار باید کرد، ابتدا باید بدانیم این بیماری چیست و چه علائمی دارد. پوکی ناحیه استخوان‌ها را بیماری خاموش می‌نامند، چرا که به طور بی‌صدا استخوان‌ها را ضعیف کرده و سلامت فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد همان‌طور که گفته شد، بیماری‌های مربوط به استخوان‌ها، به‌ویژه استئوپروز، از رایج‌ترین و شایع‌ترین بیماری‌هایی هستند که افراد در طول زندگی خود به آنها دچار می‌شوند.
پوکی ناحیه استخوان‌ها یک بیماری مربوط به استخوان‌ها است که جز شش بیماری خاموش و کشنده شناخته می‌شود. استخوان‌ها بافت فعالی در بدن هستند که به طور مداوم در حال تجزیه و جایگزینی هستند. در واقع، بافت استخوانی قدیمی استخوان‌های بدن به‌وسیله سلول‌هایی که استئوکلاست نام دارند تجزیه شده و با مواد استخوانی جدیدی که به‌وسیله سلول‌هایی با نام استئوبلاست تولید می‌شوند، جایگزین می‌شود.
استخوان‌ها تشکیل‌یافته از مواد معدنی و همچنین نمک‌های کلسیم هستند که به واسطه فیبرهای کلاژن بسیار قوی به یکدیگر اتصال پیدا کرده‌اند. همچنین، یک پوسته بیرونی ضخیم و سخت که استخوان متراکم یا فشرده نامیده می‌شود، استخوان را احاطه کرده است که در داخل این پوسته، یک شبکه استخوانی با بافت اسفنجی به نام استخوان ترابکولار وجود دارد که ساختاری بسیار شبیه به لانه زنبور دارد.
ابتلا به پوکی‌استخوان منجر به افزایش ابعاد این بافت‌های خالی شده و استخوان‌ها نیز تراکم و استحکام خود را از دست می‌دهند و نازک‌تر و شکننده‌تر می‌شوند. در این صورت، اتفاقات بسیار ساده‌ای مانند زمین‌خوردن، فشار‌های خفیف مانند خم‌وراست شدن و حتی عطسه یا سرفه نیز می‌توانند باعث شکستگی استخوان شوند.
استخوان‌های بدن انسان معمولاً به‌اندازه کافی متراکم و قوی هستند که وزن افراد را تحمل کنند و بسیاری از ضربه‌ها را جذب و خنثی کنند. با افزایش سن، استخوان‌ها به طور طبیعی مقداری از تراکم و توانایی خود را برای رشد مجدد و بازسازی از دست می‌دهند. درصورتی‌که فرد پوکی ناحیه استخوان‌ها نیز داشته باشد، استخوان‌های او بسیار شکننده‌تر و ضعیف‌تر از آنچه باید باشند، هستند.
اغلب افراد تا زمانی که استئوپروز منجر به شکسته‌شدن استخوان‌هایشان نشود، متوجه نمی‌شوند که به این بیماری خاموش مبتلا هستند. پوکی ناحیه استخوان‌ها می‌تواند هر یک از استخوان‌های افراد را در معرض شکستگی قرار دهد، اما استخوان‌های لگن، مچ دست و ستون فقرات بیشتر درگیر می‌شوند.
افراد بلافاصله پس از پی‌بردن به ابتلا به پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان و مشاهده نشانه‌های آن، این سؤال برایشان مطرح می‌شود که " برای درمان پوکی استخوان چه‌کار باید کرد؟" در پاسخ باید گفت که. اولین قدم برای درمان‌کردن پوکی ناحیه استخوان‌ها این است که از یک پزشک متخصص در مورد بررسی تراکم استخوان سؤال پرسیده و برای درمان اقدام کنید.
میزان شیوع استئوپروز
حدود 200 میلیون نفر در سراسر جهان و بیش از 50 میلیون نفر در ایالات متحده با این بیماری دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. این بیماری در افرادی که بالای پنجاه سال سن دارند و همچنین زنان، بیماری بسیار رایج‌تر و شایع‌تری است. به طوری که زنان چهار برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.
کارشناسان تخمین می‌زنند تقریباً از هر دو زن یک نفر و از هر چهار مردی که پنجاه سال به بالا سن دارند، یک نفر مبتلا به پوکی و کاهش تراکم استخوان هستند. همچنین مطالعات نشان داده است که از هر 3 بزرگسال بالای 50 سال، هر 1 نفری که به پوکی ناحیه استخوان‌ها مبتلا نیستند، درجاتی از تراکم استخوان (استئوپنی) کاهش یافته را دارند. افراد مبتلا به استئوپنی علائم اولیه پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان را دارند که اگر درمان نشود، می‌تواند به استئوپروز تبدیل شود.
همان‌طور که گفته شد، به پوکی و کاهش تراکم استخوان بیماری خاموش گفته می‌شود، به این دلیل که در مراحل اولیه، هیچ علائمی ندارد. درصورتی‌که فردی به پوکی ناحیه استخوان‌ها مبتلا باشد، در ابتدا متوجه چیزی که نشان‌دهنده استئوپروز باشد، نخواهد شد. به همین دلیل استئوپروز و درمان آن، می‌تواند بسیار دشوار باشد.
پوکی در استخوان‌ها تا زمانی که شکستگی ندهد درد ایجاد نمی‌کند وقتی که در زمینه پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان شکستگی ایجاد شود مثل ترک‌هایی در ستون فقرات یا مهره‌ها آن وقت است که فرد دچار دردهای شدیدی می‌شود.
معمولاً اولین و رایج‌ترین علامت پوکی ناحیه استخوان‌ها، شکستن ناگهانی استخوان، به‌خصوص پس از یک زمین‌خوردن یا تصادف جزئی که معمولاً به فرد آسیب جدی نمی‌رساند، است. البته، حتی اگر استئوپروز به طور مستقیم علائمی ایجاد نکند، ممکن است افراد متوجه تغییراتی در بدن خود شوند که می‌تواند به این معنی باشد که استخوان‌ها قدرت یا تراکم خود را از دست می‌دهند.
این علائم هشدار‌دهنده که نشانی از پوکی ناحیه استخوان‌ها هستند، می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
-
کاهش قد به‌صورت تدریجی
-
تغییر در وضعیت طبیعی بدن
-
تنگی نفس (در صورت فشرده‌شدن دیسک‌های ستون فقرات و کاهش ظرفیت ریه)
-
کمردرد (درد در ستون فقرات کمری)
-
عقب رفتن لثه
-
ناخن‌های ضعیف و شکننده
-
درد کمر
-
درد گردن
-
خمیدگی بدن روبه‌جلو
-
استخوان‌های نرم و شکننده
پوکی و کاهش تراکم استخوان ناشی از چه چیزی است؟
بدون شک، اولین پرسش افراد مبتلا به پوکی ناحیه استخوان‌ها این است که" برای رفع استئوپروز چه اقدامی باید کرد؟" برای فهم این موضوع، در ابتدا باید دلایلی که منجر به پوکی در استخوان‌ها می‌شوند را بررسی کنیم. به طور معمول، پوکی و کاهش تراکم استخوان زمانی اتفاق می‌افتد که سن شما بالا می‌رود و استخوان‌های شما توانایی خود را برای رشد مجدد و اصلاح خود از دست می‌دهند.
استخوان‌های بدن مانند هر قسمت دیگر بدن، یک بافت زنده هستند. به این صورت که آنها به طور مداوم سلول‌ها و بافت‌های خود را در طول زندگی جایگزین می‌کنند. بدن تا اوایل سن 30 سالگی، به شکل طبیعی توانایی ساخت استخوان را دارد. اما بعد از سن 35 سالگی، تجزیه استخوان بسیار سریع‌تر از توانایی بدن در جایگزین کردن اتفاق می‌افتد که این موضوع باعث ازبین‌رفتن تدریجی توده استخوانی در بدن می‌شود.
از مهم‌ترین دلایل اصلی پوکی ناحیه استخوان‌ها، تعادل نداشتن پروسه تشکیل استخوان جدید و جذب استخوان قدیمی است. کلسیم و فسفات، دو ماده مورد نیاز در این پروسه هستند. ازآنجایی‌که این دو ماده طبیعی برای سلامت سایر ارگان‌های بدن مانند قلب و مغز نیز موثر هستند، در صورت کمبود این ماده در بدن، این ارگان‌ها مواد مورد نیاز خود را از استخوان‌ها جذب می‌کنند.
اگر این روند ادامه پیدا کند، تولید استخوان و همچنین بافت استخوان‌ها تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و استخوان‌ها ضعیف و شکننده خواهند شد. عدم وجود هورمون‌های استروژن در زنان و هورمون‌های جنسی در مردان، دیگر دلیل اصلی ابتلا به استئوپروز هستند. در اصل به همین دلیل است که اکثر زنان، در سن بالای 60 سال، به پوکی ناحیه استخوان‌ها مبتلا می‌شوند.
به این دلیل که در این سنین، به سبب پسا قاعدگی، در بدن زنان سطح بسیار پایینی از هورمون استروژن تولید می‌شود که همین موضوع، موجب افزایش احتمال ابتلای زنان به پوکی و کاهش تراکم استخوان می‌شود. از دیگر دلایل ابتلا به بیماری پوکی ناحیه استخوان‌ها، به نبود دو ماده کلسیم و ویتامین D به میزان کافی در بدن، ورزش‌نکردن و تحرک نداشتن، استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئید، مشکلات مربوط به غده تیروئید، سرطان استخوان و مشکلات ژنتیکی خاص، می‌توان اشاره کرد.
آشنایی با ریسک فاکتور‌های ابتلا به استئوپروز، می‌تواند در پروسه درمان‌کردن پوکی در استخوان‌ها نقش بسزایی داشته باشد. اگرچه همه افراد در طول زندگی خود ممکن است به پوکی و کاهش تراکم استخوان مبتلا شوند، اما احتمال ابتلا در برخی افراد بیشتر است.
برای مثال، احتمال ابتلا به استئوپروز در زنان بیشتر است. علاوه بر این، زنانی که سفید‌پوست هستند و یا در منطقه آسیا به دنیا آمده‌اند نیز با ریسک بالاتری از ابتلا به پوکی ناحیه استخوان‌ها مواجه هستند. زنان در دوران منوپاز یا پسا قاعدگی، به‌ویژه زنانی که منوپاز زودرس داشته‌اند و همچنین زنانی که دوران پریود طولانی‌مدت دارند، در معرض ریسک بالاتری از ابتلا به این بیماری قرار دارند.
افرادی با سبک زندگی غیر‌فعال، افرادی که سیگار و الکل مصرف می‌کنند، افراد مبتلا به پر‌خوری یا بی‌اشتهایی عصبی و همچنین افرادی که یکی از والدین آنها به این بیماری مبتلا است، بیشتر ممکن است به پوکی و کاهش تراکم استخوان مبتلا شوند. برخی دیگر از ریسک فاکتور‌های ابتلا به پوکی ناحیه استخوان‌ها که شناسایی‌شان در درمان‌کردن استئوپروز نقش دارد، در ادامه بیان شده‌اند.
-
افراد بالای 50 سال
-
افراد با مشکلات مزمن لگن در بدو تولد
-
افراد باسابقه خانوادگی ابتلا به پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان (اگر فردی در خانواده بیولوژیکی فرد مبتلا به پوکی در استخوان‌ها باشد)
-
افرادی که به طور طبیعی لاغر هستند یا استخوان‌بندی کوچکی دارند.
-
افرادی که سیگار می‌کشند یا دخانیات مصرف می‌کنند.
-
علاوه بر این، ابتلا به برخی بیماری‌ها نیز می‌توانند احتمال ابتلا به استئوپروز را افزایش دهند، از جمله:
-
اختلالات و مشکلات مربوط به غدد درونی (بیماری‌هایی مانند تیروئید و دیابت)
-
بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با دستگاه گوارش (بیماری‌هایی مانند سلیاک و بیماری التهابی روده [IBD])
-
اختلالات خود‌ایمنی که بر استخوان‌ها تأثیر می‌گذارند(مانند آرتریت روماتوئید یا اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت)
-
اختلالات خونی یا سرطان‌هایی که بر خون تأثیر می‌گذارند مانند مولتیپل میلوما
مصرف بعضی از داروها یا داشتن سابقه انجام برخی جراحی‌ها نیز خطر ابتلا به پوکی ناحیه استخوان‌ها را می‌توانند افزایش دهند، برای مثال:
-
داروهای کورتیکواستروئید ( مانند داروهای ضد‌التهاب).
-
داروهای درمان تشنج.
-
جراحی اسلیو ( برای کاهش وزن)
-
هورمون‌درمانی (برای درمان سرطان سینه یا سرطان پروستات)
-
داروهای ضدانعقاد
مهارکننده‌های پمپ پروتون (مانند آنهایی که رفلاکس اسید معده را درمان می‌کنند و این می‌تواند بر جذب کلسیم تأثیر بگذارد.)
برخی از رژیم‌های غذایی و انجام بعضی ورزش‌ها هم می‌توانند در ابتلا به پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان نقش داشته باشند، از جمله:
-
عدم دریافت کلسیم و یا ویتامین D مورد نیاز بدن در رژیم غذایی
-
عدم تحرک و انجام تمرینات بدنی
-
نوشیدن منظم نوشیدنی‌های الکلی
-
تغذیه ضعیف و نامناسب
-
عدم تحرک بدنی
در پروسه استئوپروز و درمان آن، تشخیص مهم‌ترین و اصلی‌ترین قسمت است. پزشک متخصص، بیماری پوکی و کاهش تراکم استخوان را با نتیجه آزمایش تراکم استخوان یا همان اسکن BMD تشخیص می‌دهد. همچنین ممکن است آزمایش خون و ادرار شما را نیز برای بررسی شرایطی که ممکن است باعث تحلیل استخوان شوند، انجام دهد.
تست بررسی تراکم استخوان، یک تست به‌صورت تصویربرداری است که در آن، استحکام استخوان‌ها اندازه‌گیری می‌شود. در این تست، از اشعه ایکس جهت اندازه‌گیری میزان کلسیم و همچنین دیگر مواد معدنی موجود در استخوان‌ها استفاده می‌شود.
انجام این تست به‌صورت سرپایی، بدون درد و در 10 الی 30 دقیقه انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست. بررسی تغییرات ایجاد شده در تراکم استخوان‌ها، بهترین راه برای تشخیص ابتلا به پوکی ناحیه استخوان‌ها، پیش از ایجاد شکستگی استخوان است. تمامی زنانی که سن آنها بالای 65 سال است، می‌بایست تست تراکم استخوان را انجام دهند. مردان بالای 70 سال سن نیز، از گزینه‌های قطعی انجام این تست هستند.
بنابراین، پیشنهاد می‌کنیم، اگر بیشتر از ۵۰ سال سن دارید و یا در بین اعضای خانواده خود، افرادی باسابقه ابتلا به استئوپروز وجود دارد، از انجام آزمایش تراکم استخوان به‌صورت منظم غافل نشوید.
مهم‌ترین سؤالی که افراد در مواجه با استئوپروز به آن بر‌می‌خورند، این است که بیماری پوکی استخوان چیست و درمان آن به چه شکل انجام می‌شود. در قسمت‌های قبل به طور کامل به توضیح پوکی در استخوان‌ها پرداختیم.
اکنون نوبت به مهم‌ترین بخش این بیماری رسیده و آن این است که” چگونه استئوپروز را درمان کنیم؟” در درمان‌کردن پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان، پزشک متخصص، اغلب ترکیبی از درمان‌هایی را پیشنهاد می‌کند که ازدست‌دادن استخوان را کند کرده و بافت استخوانی را تقویت می‌کند.
مهم‌ترین قسمت درمان‌کردن پوکی در استخوان‌ها جلوگیری و مقابله با شکستگی استخوان‌ها است. درمان‌هایی که در ادامه به آنها پرداخته می‌شود، می‌توانند به کاهش سرعت تجزیه استخوان در بدن کمک کرده و رشد استخوان جدید را نیز تحریک کنند. رایج‌ترین درمان‌های استئوپروز عبارت‌اند از:
مصرف داروهای پوکی و کاهش تراکم استخوان
در درمان پوکی استخوان، بدون شک مصرف دارو جزئی از پروتکل درمانی است. پزشک پس از بررسی‌های لازم، نسخه‌ای از داروهای پوکی در استخوان‌ها را تجویز می‌کند. برخی از رایج‌ترین داروهایی که پزشکان برای درمان‌کردن استئوپروز استفاده می‌کنند شامل درمان‌های هورمونی مانند جایگزینی استروژن یا تستوسترون و بیس فسفونات‌ها است.
داروی دیگری که تجویز می‌شود، داروی آلندرونات است که برای متوقف کردن فرآیند ازبین‌رفتن استخوان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
داروی بعدی، کلسیوتونین است که به آهسته شدن پروسه ازبین‌رفتن استخوان و همچنین بازیابی تراکم استخوان کمک می‌کند.
استرانتیوم نیز دارویی برای درمان‌کردن پوکی در استخوان‌ها است که می‌تواند در روند پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان تغییر ایجاد کند. این دارو منجر به افزایش استخوان‌سازی به واسطه استئوبلاست‌ها و همچنین کاهش تحلیل استخوانی توسط استئوکلاست‌ها می‌شود.
در درمان پوکی استخوان به‌صورت مادرزادی یا افراد مبتلا به پوکی در استخوان‌ها شدید با خطر شکستگی بالا، ممکن است فرد به داروهایی از جمله هورمون پاراتیروئید (PTH)، داروهای بیولوژیکی از جمله دنوزوماب و روموسوزوماب نیاز داشته باشد. این داروها اغلب به‌صورت تزریقی تجویز می‌شوند.
مگنت تراپی
زمانی که بیماران با سؤال برای استئوپروز چه کاری کنیم به پزشک مراجعه می‌کنند، دیگر درمان پیشنهادی پزشک می‌تواند مگنت تراپی باشد.
در مگنت تراپی، از یک میدان مغناطیسی، جهت کاهش التهاب و همچنین افزایش سرعت بهبود بیمار استفاده می‌شود. در این روش درمانی، با تنظیم‌کردن سطح فرکانس ابزارهایی که به کار برده می‌شوند، می‌توان فعالیت یونی در ناحیه‌ای که آسیب‌دیده است را افزایش داد، فرآیند متابولیک را بهبود داد و همچنین دوره درمانی بیمار را نیز کوتاه کرد.
استفاده از مگنت تراپی ازاین‌جهت در درمان‌کردن پوکی در استخوان‌ها موثر است که منجر به افزایش جریان خون در استخوان‌های آسیب‌دیده شده، چگالی استخوان را افزایش داده و همچنین منجر به تجدید ساختار و بهبود آسیب‌دیدگی‌های غضروفی می‌شود.
هورمون‌درمانی
هورمون‌درمانی، دیگر درمان موثر در استئوپروز است. در مردان، تستوسترون درمانی ممکن است به افزایش تراکم استخوان کمک کند. برای زنان نیز، استروژن درمانی در دوران یائسگی و بعد از آن می‌تواند به توقف کاهش تراکم استخوان کمک کند. البته لازم به ذکر است، متأسفانه استروژن درمانی با خطر لخته‌شدن خون، بیماری قلبی و انواع خاصی از سرطان‌ها همراه است که به‌کارگیری آن در درمان را پر‌خطر می‌کند.
ورزش
ورزش‌کردن منظم می‌تواند استخوان‌ها و تمام بافت‌های متصل به آن مانند ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌ها را تقویت کند. پزشک متخصصی که برای درمان پوکی استخوان به آن مراجعه می‌کنید، ممکن است ورزش‌هایی را برای تقویت عضلات و همچنین تمرین‌هایی را برای تعادل پیشنهاد دهد.
ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی، یوگا، پیلاتس و تای‌چی می‌توانند قدرت و تعادل شما را بدون واردکردن فشار زیاد به استخوان‌ها بهبود ببخشند. انجام مرتب حرکات ورزشی و اصلاحی، امر بسیار مهمی در استئوپروز و درمان آن است. افراد در سنین 19 الی 64، باید در هفته نزدیک به 150 دقیقه تمرینات هوازی مانند دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی انجام دهند.
انجام تمرینات تحمل وزن و همچنین تمرینات استقامتی، می‌تواند به بهبود تراکم استخوان و پیشگیری و درمان‌کردن پوکی در استخوان‌ها کمک شایانی بکند. در این پروسه ممکن است نیاز باشد تا از یک فیزیوتراپیست نیز کمک بگیرید. فیزیوتراپیست، تمرینات و حرکات اصلاحی مناسب شما را تشخیص داده و به شما ارائه می‌کند.
مصرف مکمل‌های غنی از ویتامین و مواد معدنی
پوکی استخوان درمان ساده‌ای ندارد، اما در مراحل اولیه بیماری ممکن است تنها با مصرف‌کردن مکمل‌های حاوی کلسیم و ویتامین D، مشکل تا حد زیادی حل شود. پزشک، پس از انجام آزمایش‌های لازم، به شما می‌گوید که به کدام نوع مکمل نیاز دارید و هر کدام را هر چند وقت یکبار باید مصرف کنید. به طور معمول، افراد جوان به روزانه 1000 میلی‌گرم کلسیم و افراد مسن نیز در حدود 1200 میلی‌گرم کلسیم نیاز دارند.
رژیم غذایی
علاوه بر برنامه درمانی با استفاده از داروها و مکمل‌ها، داشتن یک رژیم غذایی مناسب و غنی نیز می‌تواند به تقویت استخوان‌ها و همچنین بهبود نسبی پوکی و کاهش تراکم استخوان کمک شایانی بکند. حفظ سلامت و کارایی استخوان‌ها، مستلزم جای‌دادن مواد مغذی در رژیم غذایی روزانه خود است که مهم‌ترین و اصلی‌ترین آنها کلسیم و ویتامین D هستند. چرا که بدن انسان به جهت داشتن استخوان‌هایی سالم و مستحکم، به مقدار مشخصی از کلسیم نیاز دارد.
جذب کلسیم نیز مستلزم داشتن ویتامین D کافی است. از دیگر مواد مغذی که در داشتن استخوان‌هایی سالم موثر هستند، می‌توان به پروتئین، منیزیم، ویتامین D و روی اشاره کرد. گنجاندن مواد غذایی حاوی مواد مغذی مفید برای استخوان‌ها، موضوع مهمی است که باید به آن توجه ویژه‌ای داشت. از مواد غذایی مفید برای استخوان‌ها که سرشار از کلسیم هستند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-
لبنیات کم‌چرب مثل پنیر، شیر و ماست
-
انواع ماهی‌ها مانند سالمون، ساردین و …
-
سبزی‌های مانند کلم‌بروکلی، کلم‌پیچ
-
زرده تخم‌مرغ
-
آب‌میوه‌های طبیعی
-
برای داشتن یک برنامه غذایی مناسب و غنی برای مقابله با پوکی در استخوان‌ها، پیشنهاد می‌شود با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.
اصلی‌ترین سؤال افراد در مواجه با پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان این است که “برای پوکی و کاهش تراکم استخوان چه‌کار کنیم؟” برخی عوامل خطر مانند زن بودن، افزایش سن، یائسگی و سابقه خانوادگی برای پوکی در استخوان‌ها وجود دارند که از کنترل و انتخاب افراد خارج هستند.
اما درعین‌حال، عواملی نیز وجود دارند که قابل‌کنترل هستند و به‌راحتی می‌توان با رعایت و توجه به آنها، از ابتلا به پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان جلوگیری کرد. بدون شک، در پیشگیری و درمان این بیماری و به‌طورکلی تقویت استخوان‌ها، ورزش‌کردن به شکل منظم و دریافت ماهانه مکفی کلسیم و ویتامین D، دو مؤلفه مهم و ضروری هستند.
علاوه بر این، برخی نکات ایمنی عمومی نیز وجود دارند که باید برای کاهش خطر آسیب‌دیدگی در پوکی در استخوان‌ها دنبال کنید. این نکات عبارت‌اند از:
-
در انجام تمامی فعالیت‌ها و ورزش‌ها، از تجهیزات حفاظتی مناسب استفاده کنید.
-
یک برنامه غذایی غنی و برنامه ورزشی مفید داشته باشید.
-
به طور منظم به پزشک خود مراجعه کرده و تغییرات ایجاد شده در سلامتی‌تان را به او اطلاع دهید.
-
به مقداری که پزشکتان توصیه می‌کند، در روز کلسیم و ویتامین D مصرف کنید.
-
روزانه تحرک داشته و به انجام تمرینات ورزشی مناسب بپردازید.
-
از مصرف سیگار، دخانیات و الکل اجتناب کنید.
پوکی و کاهش تراکم استخوان یا استئوپروز، بیماری بسیار جدی است که در صورت عدم توجه به آن در زمان مناسب و بی‌توجهی به نشانه‌ها و علائم آن، می‌توان با عواقب جبران‌ناپذیری رو‌به‌رو شد. شکستن استخوان، یکی از اصلی‌ترین، مهم‌ترین و رایج‌ترین عوارض جدی پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان، به‌ویژه در بیماران مسن است.
شکستگی استخوان ناشی از استئوپروز بیشتر در لگن، ستون فقرات یا مچ دست رخ می‌دهد، اما سایر استخوان‌ها نیز می‌توانند دچار شکستگی شوند. علاوه بر این، درصورتی‌که پوکی و کاهش تراکم استخوان بر مهره‌ها یا ستون فقرات فرد تأثیر بگذارد، فرد دچار بدشکلی بدن شده و اغلب بدن او حالت خمیده به خود می‌گیرد.
از دیگر عوارض عدم درمان پوکی استخوان، می‌توان به محدودکردن تحرک اشاره کرد. به همین دلیل است که اغلب مبتلایان به استئوپروز، احساس انزوا یا افسردگی می‌کنند. علاوه بر این، بیست درصد از سالمندانی که لگن آنها بر اثر پوکی و کم‌شدن تراکم در استخوان می‌شکند، در عرض یک سال، به دلیل عوارض مربوط به استخوان شکسته یا جراحی برای ترمیم آن، از دنیا می‌روند.
بسیاری از بیماران نیز پس از انجام جراحی، به مراقبت‌های طولانی‌مدت در منزل نیاز دارند. از دیگر عوارض این بیماری می‌توان به کیفیت زندگی نامناسب مبتلایان اشاره کرد. استئوپروز می‌تواند با دردهای شدید و ناتوان‌کننده‌ای همراه باشد و همین مسئله عامل تحرک کمتر بیمار خواهد بود.
در همین راستا باید به این مسئله اشاره کنیم که عدم کنترل مناسب پیشرفت بیماری موجب تداوم کاهش سطح استخوان بیمار خواهد شد و بیمار به‌سرعت استخوان از دست می‌دهد.
از دیگر پیامدهای عدم درمان‌کردن پوکی و کاهش تراکم استخوان می‌توان به افزایش وزن ناخواسته، ابتلای بیمار به کیفوز شدید به دلیل شکستگی‌های زیاد کمر و خمیدگی بیمار، کاهش حجم ریه به دلیل ابتلا به کیفوز، ازدست‌دادن استقلال، مشکلات گوارشی احتمالی، بی‌اختیاری ادرار ناشی از ضعف عضلات و طولانی‌شدن روند بهبودی اشاره کرد.
سخن پایانی
فرصت را از دست ندهید! استئوپروز اگر درمان نشود، می‌تواند به شکستگی‌های خطرناک و ناتوانی منجر شود. پوکی‌استخوان، بیماری بسیار رایج و شایعی در جهان است که می‌تواند با عوارض بسیار جدی همراه باشد. اما خبر خوب درباره این بیماری این است که اقدامات زیادی وجود دارند که می‌توان جهت پیشگیری و درمان پوکی استخوان انجام داد.
پوکی استخوان چیست و درمان آن چگونه است؟ اقداماتی مانند تغذیه غنی، تحرک و ورزش و مصرف داروهای مناسب. علاوه بر این، آشنایی با استئوپروز و آگاهی از نشانه‌ها و علائم آن نیز موضوع بسیار مهمی است، چرا که می‌تواند منجر به تشخیص زود‌هنگام این بیماری خاموش شود.
پوکی‌استخوان پایان زندگی نیست! اگر از ترس شکستگی‌های ناگهانی و دردهای استخوانی رنج می‌برید، باید بدانید که امروزه با پیشرفت پزشکی، درمان‌کردن استئوپروز ممکن شده است. ترکیبی از داروهای مؤثر، تغذیه غنی از کلسیم و ویتامین D، و ورزش‌های هدفمند می‌تواند تراکم استخوان‌های شما را افزایش دهد و خطر شکستگی را کاهش دهد.
تحقیقات نشان داده ۹۰% بیماران با تشخیص به‌موقع بهبودی چشمگیری داشته‌اند! در کلینیک ما، با روش‌های غیرتهاجمی و برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده، به شما کمک می‌کنیم تا بدون عوارض، استخوان‌هایی قوی و سالم داشته باشید.